دفترچه یادداشت کلاسیک با خطوطی که به ما امکان نوشتن، یادداشت برداری و غیره را می دهد.
آنها از همه همه کاره ترند، زیرا با آنها می توانیم آزادانه بنویسیم و نقاشی کنیم.
در دبستان معمولا از این نوع دفترها فقط برای نوشتن استفاده می شود.
در حال حاضر در دبیرستان و مقاطع بالاتر، استفاده از آن چندان محدود نیست و حتی می توان از همان دفتر برای چندین درس استفاده کرد.
برخی کنجکاوی ها
اولین دفتر 500 برگ شامل یک کاغذ بزرگ بود که به چهار قسمت تا شده بود. نام آن از این رو است، زیرا در لاتین “quaterni” به معنای “چهار در چهار” است.
پیشینیان آن پاپیروس مصری و کاغذ پوستی است که اسکندر مقدونی آن را رواج داد.
در سال 1920، J.A. برچال چند ورق گرفت، آنها را در بالا به هم وصل کرد و روی مقوای سفت قرار داد و اولین دفترچه یادداشتی را که امروز می شناسیم
ایجاد کرد.
نامی که بیرچال برای چنین اختراعی گذاشت کمی کنجکاو است، او آن را چیزی شبیه “لوح نوشتاری شهر نقره ای” نامید.
کاغذ سفید کلاسیک بدون خط یا شبکه. آنها برای طراحی، یادداشت برداری یا هر فعالیتی که با استفاده از دستورالعمل ها محدود نمی شود ایده آل
هستند.
آنها معمولا در مهدکودک، به عنوان کتاب طراحی و یا حتی در مدرسه ابتدایی به عنوان یک دفترچه استفاده می شوند. بزرگترها معمولاً از آنها برای طراحی یا
به عنوان یک دفترچه اضافی برای نوشتن تکالیف و وظایف استفاده می کنند.
ویژگی این است که هچینگ یک پنتاگرام است، یعنی پنج خط مساوی که اجازه می دهد نت ها و نشانه های موسیقی نوشته شوند.
این نوت بوک است که در موضوع موسیقی و هنگام یادگیری یک ساز خاص استفاده می شود.
ما می توانیم آنها را در قالب عمودی یا افقی دریافت کنیم.
این یک نوت بوک کمی کوچکتر است که معمولاً برای یادداشت کردن یادداشت ها یا وظایف سریعتر استفاده می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.